KANJI - ZNAKI JAPOŃSKIE I ICH ZNACZENIE

Kanji to logografy japońskie zapożyczone z języka Chińskiego. Składają się one na swego rodzaju alfabet japoński, który zbudowany jest ze znaków mających konkretne znaczenie. Nauka języka japońskiego to żmudna praca, jednak z pewnością niezwykle satysfakcjonująca dla osoby, która opanuje tę sztukę.

Japońskie znaki i symbole

Na pismo japońskie składają się sylabariusze hiragana i katakana wraz ze znakami logograficznymi zapożyczonymi z Chin – zwanymi kanji (dosłownie tłumaczone jako znaki Hanów) oraz cyfry arabskie. Liczba znaków kanji szacowana jest na około 50 tysięcy. Kanji to logogramy – a więc znaki, które reprezentują konkretne słowa lub morfemy o danym znaczeniu. Nie mówimy tu więc o klasycznym alfabecie.

Znaki alfabetu japońskiego

Znaki kanji są skomplikowane. Część słów wymaga zapisu nawet kilku znaków (np. samolot -飛行機) a część zaledwie jednego. Te, które wymagają zapisu składającego się z kilku znaków, zazwyczaj kryją w sobie złożone znaczenie – np. latać, skakać, maszyna. Nie należy mylić kanji z językiem chińskim – choć zostały z niego zapożyczone, wielokrotnie mogą być one używane w innym znaczeniu. W Japonii używa się ich znacznie mniej, niż w Chinach.

Trzy grupy kanji

Wyróżnia się trzy podstawowe grupy znaków kanji: pierwsza to piktogramy, które pochodzą od rysunków zwierząt i przedmiotów. Zaliczamy do nich słowa takie jak księżyc, pole, oko, usta czy drzewo. Drugą grupę stanowią ideogramy – symbole, reprezentujące określone pojęcia. Składają się one tylko z jednego elementu (np. dół, góra, jeden), bądź z dwóch lub kilku elementów pierwotnych, co nadaje im znaczenie bardziej złożone – np. odpoczynek = człowiek + drzewo, światło = słońce + księżyc. Ostatnią grupą są kanji, na które składa się znaczenie podstawowe (z elementów pierwotnych) oraz wymowa, np. znaczenie po lewej, wymowa po prawej lub znaczenie na dole, wymowa na górze. Wiele wyjątków sprawia, że nauka kanji jest bardzo trudnym procesem.

Nauka kanji

Pisownia kanji składa się z elementów podstawowych oraz pobocznych. Bardzo często pierwiastek (a więc swoisty „daszek” stanowi ogólną część znaczeniową), a pozostałe elementy dopełnienie, które pozwala na interpretację danego znaku. Poszczególne części kanji dzieli się na: - kammuri: górną część - tsukuri: część prawą - hen: część lewą - tare: część okalającą z góry i ze strony lewej lub prawej - ashi: część dolną - nyo: część okalającą z dołu i lewej strony - kamae: część okalającą ze wszystkich stron W nauce pisania kanji bardzo istotna jest kolejność ustawiania poszczególnych elementów danego znaku. Japończycy wyróżniają trzy style pisma: znormalizowane, trawiaste i bieżące.

Postawowe kanji

Kanji zostało podzielone na podstawowe zestawy niezbędne do porozumiewania się językiem japońskim w piśmie. Zestaw joyo zawiera 2136 znaków i zostaje on opanowany po skończeniu szkoły średniej. Wzbogacony o dodatkowe 285 znaków jest zestaw jinmei (są to kanji spotykane często w imionach i nazwiskach). Szacuje się, że aby swobodnie czytać pisma i książki, należy znać około 3000 znaków, a około 7000 pozwala na biegłą znajomość języka. Bardzo niewielu Japończyków zna wszystkie znaki.

Sztuka kanji

Język japoński zaliczany jest do jednych z najtrudniejszych na świecie. Jego nauka zajmuje lata, jednak opanowanie tak trudnego języka wiąże się z ogromną satysfakcją, szczególnie dla osoby spoza Japonii. Europejczyk z powodzeniem jest w stanie nauczyć się podstawowego zestawu kanji, a przy odpowiedniej pracowitości może opanować nawet poziom akademicki.